‘Goede smaak komt in een technologische democratie ten slotte neer op niets anders dan een smaakvooroordeel. Als de kunst alleen nog maar goede of slechte smaak voortbrengt, heeft ze volledig gefaald. Op het punt van smaakanalyse is het net zo gemakkelijk om je goede of slechte smaak te laten blijken uit de keuze van het soort koelkast, tapijt of gemakkelijke stoel bij je thuis. Wat goede camerakunstenaars nu trachten te doen is de kunst uittillen boven het niveau van alleen maar smaak. De camerakunst moet helemaal ontbloot zijn van logica. Dat vacuüm moet er zijn opdat de kijker er zijn eigen logica op kan toepassen en het werk zichzelf in feite creëert voor de ogen van de kijker. Zo wordt het een rechtstreekse weerspiegeling van het bewustzijn, de logica, de moraal, de ethiek en de smaak van de kijker. Het werk moet ten opzichte van het modelbeeld van zichzelf waarmee de kijker leeft, fungeren als een terugkoppelingsmechanisme.’

Les Levine (‘Camera Art’ in Studio International, juli/augustus, 1975)